นาฬิกาได้จมลงสู่ความทุกข์ตรม
คนทุกคนที่เจอจบจากความสดใส
จะเหลืออีกไหมที่เคยวาดวัน
ที่วันเหล่านั้น เป็นแห่งหวังและความเข้าใจ
มีดาวสดใสของดวงใจโอบใจกัน
มวลของความมืดมนทำเราไม่เห็นใคร
ความหมายจึงละลายออกห่างจากความคิด
เรามีชีวิตเพื่อคนอื่น ใย
กลับมาทำร้ายความฝันสุดท้ายของเราด้วยกัน
หมดลงแล้วความหวัง….
ด้วยความรักที่ทำให้เรา
ทุ่มเทพลังเพื่อวันต่อไป
หากอีกคนก็มีดวงใจเช่นกัน
มองไม่เห็นเส้นทางที่พา
ให้เราเลิกลาจากกันและเข้าใจ
ทำเพียงได้แค่ลืมมันผ่านไป
จดเอาไว้เป็นเพลงเพลงหนึ่ง
มองเรื่องจริงที่เจอต้องจบลงซักวัน
มองย้อนมาก็คงดูมันหมดความหมาย
เป็นเพียงเรื่องราวที่เราสับสน
ไม่มีเหตุผลทุกคนต่างล้นด้วยความแค้นเคือง
และนี้คือเรื่องราวอันเศร้าใจ
กลับมาฟังแล้วเพลงดูเห่ยนิดหน่อย ที่จริงถ้ามีดนตรีผมว่าน่าจะเพราะใช้ได้นะครับ อิอิ
พอมีเรื่องแบบนี้ มันทำให้ผมรู้สึกแย่อย่างจริงจังทีเดียว แต่การแต่งเพลงออกมานั้นช่วยปลดปล่อยความรู้สึกเศร้าให้ออกมาไ้ด้ แล้วทำให้เรารู้สึกใช้ชีวิตปกติได้อีกครั้ง ดีจังนะครับ 🙂