สิ่งที่เกิดขึ้นและกำลังเกิดขึ้นเรื่อยๆ มันพาให้นึกถึง การ์ตูนเรื่อง Ghost in The Shell …วิทยาการที่พัฒนา ล้ำเข้ามาในร่างกายของเรามากขึ้นๆ ไม่ต้องพูดถึงแค่ Bionic Arm จากตอนที่แล้ว ที่แม้แต่เทียบกับแขนมนุษย์ธรรมดายังใช้การได้ไม่ดีเท่า
ในวันนั้น แทบทุกส่วนของร่างกายเราสามารถถูกแทนที่ด้วยจักรกลที่ทรงประสิทธิภาพ
และผมคิดว่า วันที่ว่า จะต้องมาถึง
จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าร่ายกายทุกส่วนของเราไม่เสื่อมสภาพอีกต่อไป และเปลี่ยนอะไหล่ได้เรื่อยๆ
จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเราถ่ายโอนความรู้ได้เหมือนใน The Matrix
จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าดวงตาของเราสามารถzoomเข้าออกได้ และมองทะลุเสื้อผ้าได้(ฮา…)
จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าแม้แต่สมองที่ใช้ประมวลผลของเรา ยังสามารถให้จักรกลมาช่วย
จะเกิดอะไรขึ้น เมื่อวันที่ขอบเขตของ เทคโนโลยีเอื้อมมือเข้ามาถึงความรู้สึก นึกถึง ตัวตน และจิตใจของเรา ?
วันนั้นจะเป็นคนที่เราพบว่า ที่แท้กลไกของชีวิต ก็ไม่ต่างจากจักรกลที่ซับซ้อน ?
เพราะผมเชื่อแบบนี้ครับ จึงคิดว่าวันที่ว่าจะต้องมาถึง
ใช่ครับ ผมเชื่อว่า เราต่างคือจักรกล และ ผมเชื่อว่า มนุษย์เราเก่งพอที่จะสร้างจักรกลที่ซับซ้อนเทียบเท่าชีวิตได้
สำหรับผมเองที่เชื่อเช่นนี้ เมื่อมองจากมุมมองภายนอก ถึงแม้ทุกๆ ความรู้สึกจะเป็นกลไกที่คำนวณได้ และเจตจำนงเสรีไม่ได้มีอยู่จริง แต่เมื่อมองจากมุมมองภายในตัวเอง ความรู้สึกที่มีก็ยังเป็นของเราเอง ที่แม้จะรู้ด้วยสมองว่ามันเป็นกลไก แต่มันก็ไม่จำเป็นว่าเราจะเลิกดื่มด่ำกับความรู้สึก และเลิกมีความสุขนี่ครับ
eig 