เพิ่งอ่าน คนชายขอบ จบไปอีกคน
ทุกๆครั้งที่อ่าน ก็จะรู้สึก มีความหวัง สำหรับโลกที่เป็นอุดมคติทุกครั้ง
มันมี model มากมายจริงๆ ครับ ที่มนุษย์เราจะสามารถทำสิ่งดีๆ ให้กันได้ โดยไม่ต้องมาคำนึงถึงการแข่งขันทางเศรษฐกิตแค่มิติเดียว
ผมคิดว่า โลกเรากำลัง ดำเนินมาถึงช่วงเวลาที่ เราจะเริ่มทำอะไรซักอย่าง หลังจากเพิ่งรู้สึกตัวถึงความโหดร้ายของ การมองแต่ด้านเศรษฐกิจด้านเดียว
ท่ามกลางเสียงบ่นว่าโลกมันแย่ คนเดี๋ยวนี้มันเลวลงๆ ทุกที
ผมกลับรู้สึกว่าผมกำลังเห็นแต่อะไรดีๆ กำลังเกิดขึ้นๆ ที่จะทำให้โลกมันโคตรน่าอยู่
อย่างที่บอก ผมพบว่ามี model องค์กรมากมายที่ช่วยลดความไม่เสมอภาคด้านต่างๆ อย่างมีความคิดสร้างสรรค์ มันน่าสนุก มันเจ๋ง มันเป็นการช่วยเหลือซึ่งกันที่สำเร็จอย่างงดงาม (ลองไปอ่านใน คนชายขอบ ดูเอง)
ผมได้รู้ว่า มีคนอย่าง บิล เกตต์ ที่ตั้งมูลนิธิสุดยอดขึ้นมา ที่ตั้งใจช่วยเหลือด้านสุขภาพคนด้อยโอกาสที่มีอยู่ทั่วโลก (และคนดีๆ อื่นๆ อีกมาก)
หรือ โปรแกรม Open Source มันเป็นอะไรที่สุดยอดมากๆ ครับ มันเป็นการร่วมมือกันฟรีๆ ของสมองของคนเก่งมากมาย
หรือ wikipadia ที่กลายเป็นสารานุกรมที่เจ๋งที่สุดในโลกไปแล้ว
คนเราไม่แล้งน้ำใจหรอกครับ ผมว่า
น้ำใจมันมีอยู่เต็มไปหมดเพียงแค่ต้องการ “ทาง” สำหรับมอบให้ และขณะนี้ “ทาง” กำลังเกิดขึ้นได้ง่ายขึ้น และอย่างประสิทธิภาพ ด้วยเทคโนโลยีที่ก้าวมาถึงในขณะนี้
เมื่อวานผมบันทึกในไดอารี่ไว้ว่า ชีวิตนั้นก็เปรียบได้เหมือนเล่นเกม
บางคนเล่นเพื่อชนะ บางคนเล่นเพื่อเก็บค่าประสบการณ์ให้เยอะที่สุด บางคนเล่นเพื่อแค่ให้อารมณ์ดีมีความสุข
และบางคนก็พบว่า ที่เล่นมาตลอดมันไม่ได้มีสาระใดๆ เลย
ที่จริง แม้ผมก็รู้สึกว่ามันก็ไร้สาระจริงๆ
แต่เวลาไปเจอว่า มันมีคนตั้งเยอะที่ถูกโกงอยู่จนย่ำแย่ ถ้าเราได้ใช้เวลาที่มีอยู่ของเรามาช่วยเค้า(ที่ถูกบังคับให้เล่นเกมนี้)สักหน่อย เราไม่อยากทนดูอีกต่อไป
มันก็อาจจะทำให้เรารู้สึกว่าใน ช่วงเวลาชีวิตสั้นๆ ที่ดูเหมือนไม่มีความหมายนี้ มีความหมายขึ้นมานิดนึง
ปล. มุมมองความรักจาก นิยายรักที่ดำมืดที่สุด ของอาจารย์มะนาว โดน!
eig 