หรือเพราะช่วงที่ผ่านมาอากาศมันร้อนมากไปเกิน ผมไม่ทราบ…
มาดูอีกที ทำไมบ่อน้ำตามันตื่นเขินซะขนาดนี้
พักหลังมานี้ไม่ว่าจะดูหนัง อ่านการ์ตูน อ่านหนังสือ ดูเหมือนผมจะ ‘อิน’ กับมันได้มากขึ้นมาก จนบางทีผมเริ่มจะสงสัยตัวเอง
“นี้มันเกินเหตุหรือเปล่าวะ”
หนังเรื่องล่าสุดที่ได้ดูเรื่อง Friend เป็นเรื่องของมิตรภาพของเพื่อน 4 คนที่คบกันมาตั้งแต่เล็กๆ แต่พอโตขึ้นต่างคนก็ต่างมีวิถีชีวิตที่ผกผันจนบางทีก็มีเรื่องขัดแย้ง แต่มิตรภาพที่มีอยู่ไม่เคยเปลี่ยนไป ก็เหมือนกับมีสิ่งที่ไม่มีเหตุผลที่ทำให้เค้าไม่เคยทิ้งกัน
…ซึ้งจนทำให้ ระหว่างที่พิมพ์อยู่นี้ ผมยังต้องสูดน้ำมูกอยู่ 555 (เพิ่งดูจบมาเมื่อกี้)
หรืออย่าง เรื่อง one piece ตอนใหม่ล่าสุด
ผมรับ C-Kid ที่นชัยเอามาให้ อ่านไปซักพัก.. แล้วจากนั้นก็ เดินไปนั่งอยู่ในมุมที่ไม่ค่อยมีคนมอง
ก็ มันเป็นตอนที่เรือโกลอิ้ง แมรี่จากไปหนิ่ครับ ต้องเข้าใจ
ผมก็ไม่รู้จะบอกยังไงว่า ผมหน่ะ ดื่มด่ำแค่ไหน ซึ้งโคตรยังไง เศร้ายังไง
แต่ว่าประมาณนี้หน่ะครับ ความรู้สึก…
เหมือนสายใยแสนงามยามขาดผึง แต่ตราตรึงติดตามไม่ขาดได้
เหมือนจุดจบจุดขาดจากกันไป หากหวนมาร้อยรัดใจให้หลั่งริน
ผมว่าร้อยกรองสื่ออารมณ์บางอย่างที่ร้อนแก้วให้ไม่ได้นะ
มาคิดดูเล่นๆ
หรือที่ บ่อน้ำตามันตื่นลงแบบนี้
ก็เพื่อให้ผมได้มองลงไป ‘ข้างในนั้น’ ได้ชัดเจนขึ้น