กำลังจะจบเทอมแห่งความชิวแล้ว
เดี๋ยวนี้ เวลาจาม แทบจะกลายเป็นเสียง ชิ้วชิว!
ช่วงนี้อ่าน In Praise of Slowness : เร็วไม่ว่า ช้าให้เป็น ยิ่งเห็นประโยชน์ของความชิวเข้าไปใหญ่
แนะนำอีกแล้วครับ หนังสือเรื่องนี้
การชะลอจังหวะชีวิต ทำให้เราเห็นอะไรชัดขึ้น และอาจจะทำอะไรมีประสิทธิภาพมากกว่าเดิมซะอีก
หนังสือเรื่องนี้ชี้ให้เห็นว่า คนเราตอนนี้รีบร้อนในทุกๆ เรื่องจนกลายเป็นผลร้ายกับตัวเราเอง ไม่ว่าจะเรื่องการทำงาน อาหาร การพักผ่อน การแพทย์ เซ็กซ์
แต่ขณะเดียวกันนั้น ในทุกๆ ทางนั้นมีทางเลือกที่ทำให้เราช้าลง และอะไรๆ ดีขึ้น ซึ่งกระแสการปฏิบัติตัวนี้ กำลังเกิดขึ้นมากขึ้นๆ พร้อมๆ กันทั่วโลก
อ่านแล้วก็รู้สึกเลย ว่า ตอน ม.6 เรานี่โคตรรีบเร่งกับชีวิตเลย และรู้สึกจริงๆ เลยครับว่า เรา… ช้าๆ ก็ดีนี่นะ
เมื่อวันก่อน ตอนไปนอนค้างที่หอสมุดได้รับคำถามสนุกๆ มาครับ
เป็นคำถามจาก คลาสภินทนคณิตศาสตร์ หรือ ห้องเรียน Discrete Math
เขาถามว่าแบบนี้ครับ…
กำหนดเลข X กับ Y มา 2 ตัวเป็นอะไรก็ได้ระหว่าง 2 ถึง 100 ซ้ำกันได้
เอาผลบวกไปบอก นายบวก
เอาผลคูณไปบอก นายคูณ
ทั้งคู่รู้ว่าตัวเองกับอีกคนได้ ผลบวกหรือผลคูณ
แล้วทั้งคู่ก็มาคุยกัน
บวก : เฮ้ย! เราไม่รู้ว่า X กับ Y เป็นเลขอะไรอะ
คูณ : เฮ้ย! เราก็ไม่รู้ว่า X กับ Y เป็นเลขอะไรเหมือนกัน
บวก : เฮ้ย! แต่เรารู้อยู่แล้วแหล่ะ ว่านายไม่รู้
คูณ : เฮ้ย! งั้นเรารู้แล้วว่า X กับ Y คือเลขอะไร
บวก : เฮ้ย! งั้นเราก็รู้แล้วว่า X กับ Y คือเลขอะไร เหมือนกัน
อิ๊ก : เฮ้ย! งั้นเราก็รู้ว่า X กับ Y คือเลขอะไรเหมือนกันหว่ะ ก๊ากๆ
แล้ว “นาย” หล่ะ รู้รึป่าว
ลองคิดกันดูนะครับ ค่อยๆคิด ไว้หลังสอบจะมาเฉลย ใช้ความรู้แค่ระดับมัธยม แต่ผมต้องเขียนโปรแกรมช่วยคิดหน่ะครับ
ใครคิดออกโดยไม่ใช้คอม ช่วยประกาศตัวด้วยละกัน จะไปคาวระ 1 เมา เอ้ย! 1 ที
ปล. ไม่รู้อานิสงค์แห่งความชิวนี้ จะดลบันดาลให้ผลสอบรอบนี้มีความสุขความเจริญเหมือนเดิมไหม เฮ้อ.. 😛