อิ๊กชิว ตอน ปริศนาแห่งคู่บวกคูณ

กำลังจะจบเทอมแห่งความชิวแล้ว
เดี๋ยวนี้ เวลาจาม แทบจะกลายเป็นเสียง ชิ้วชิว!

ช่วงนี้อ่าน In Praise of Slowness : เร็วไม่ว่า ช้าให้เป็น ยิ่งเห็นประโยชน์ของความชิวเข้าไปใหญ่
แนะนำอีกแล้วครับ หนังสือเรื่องนี้
การชะลอจังหวะชีวิต ทำให้เราเห็นอะไรชัดขึ้น และอาจจะทำอะไรมีประสิทธิภาพมากกว่าเดิมซะอีก
หนังสือเรื่องนี้ชี้ให้เห็นว่า คนเราตอนนี้รีบร้อนในทุกๆ เรื่องจนกลายเป็นผลร้ายกับตัวเราเอง ไม่ว่าจะเรื่องการทำงาน อาหาร การพักผ่อน การแพทย์ เซ็กซ์
แต่ขณะเดียวกันนั้น ในทุกๆ ทางนั้นมีทางเลือกที่ทำให้เราช้าลง และอะไรๆ ดีขึ้น ซึ่งกระแสการปฏิบัติตัวนี้ กำลังเกิดขึ้นมากขึ้นๆ พร้อมๆ กันทั่วโลก
อ่านแล้วก็รู้สึกเลย ว่า ตอน ม.6 เรานี่โคตรรีบเร่งกับชีวิตเลย และรู้สึกจริงๆ เลยครับว่า เรา… ช้าๆ ก็ดีนี่นะ

เมื่อวันก่อน ตอนไปนอนค้างที่หอสมุดได้รับคำถามสนุกๆ มาครับ
เป็นคำถามจาก คลาสภินทนคณิตศาสตร์ หรือ ห้องเรียน Discrete Math
เขาถามว่าแบบนี้ครับ…

กำหนดเลข X กับ Y มา 2 ตัวเป็นอะไรก็ได้ระหว่าง 2 ถึง 100 ซ้ำกันได้
เอาผลบวกไปบอก นายบวก
เอาผลคูณไปบอก นายคูณ
ทั้งคู่รู้ว่าตัวเองกับอีกคนได้ ผลบวกหรือผลคูณ
แล้วทั้งคู่ก็มาคุยกัน

บวก : เฮ้ย! เราไม่รู้ว่า X กับ Y เป็นเลขอะไรอะ
คูณ : เฮ้ย! เราก็ไม่รู้ว่า X กับ Y เป็นเลขอะไรเหมือนกัน
บวก : เฮ้ย! แต่เรารู้อยู่แล้วแหล่ะ ว่านายไม่รู้
คูณ : เฮ้ย! งั้นเรารู้แล้วว่า X กับ Y คือเลขอะไร
บวก : เฮ้ย! งั้นเราก็รู้แล้วว่า X กับ Y คือเลขอะไร เหมือนกัน
อิ๊ก : เฮ้ย! งั้นเราก็รู้ว่า X กับ Y คือเลขอะไรเหมือนกันหว่ะ ก๊ากๆ

แล้ว “นาย” หล่ะ รู้รึป่าว

ลองคิดกันดูนะครับ ค่อยๆคิด ไว้หลังสอบจะมาเฉลย ใช้ความรู้แค่ระดับมัธยม แต่ผมต้องเขียนโปรแกรมช่วยคิดหน่ะครับ
ใครคิดออกโดยไม่ใช้คอม ช่วยประกาศตัวด้วยละกัน จะไปคาวระ 1 เมา เอ้ย! 1 ที

ปล. ไม่รู้อานิสงค์แห่งความชิวนี้ จะดลบันดาลให้ผลสอบรอบนี้มีความสุขความเจริญเหมือนเดิมไหม เฮ้อ.. 😛

เรื่อยๆ ช่วงปิดเทอม

ผมจะทำอย่างไรให้มีชีวิตที่สมดุล
บางครั้งผมรู้สึกว่า ที่กำลังทำอยู่นี่ มันเสียเวลา ไม่คุ้มค่าถ้าเอาความสามารถที่มีอยู่ไปทำอย่างอื่นอาจจะคุ้มกว่านี้
บางครั้งผมรู้สึกว่า สำคัญคือตอนนี้เรามีความสุขดีมากกว่านะ
บางครั้งผมคิดว่า เราอาจไม่จำเป็นต้องคิดมากกับชีวิตที่แสนสั้นนี้
ในทางตรงข้าม บางครั้งผมคิดว่า ที่ทำอยู่มันคุ้มแล้วกับการลับความสามารถ หรือบางครั้งรู้สึกมีความทุกข์ และบางครั้งก็คิดว่า เราต้องคิดมากกับชีวิตซะหน่อยนะ
เฮ้อ.. เป็นวัยรุ่นมันเหนื่อย
การจะหา ความสมดุล ให้ชีวิจนั้นมันยากเย็น แม้ถ้าอยากเท่ก็แค่บอกว่า สมดุลที่อยู่ใจเรา ก็จบ ฮา…

การได้เข้าค่าย JSTP เป็นประสบการณ์ที่ดี ได้พบคนหลายๆคนที่เป็นคนที่มีไอเดียด้านการทดลองวิทยาศาสตร์ ที่อยากจะทำ
การคัดคนเข้าโครงการนี้ คือการสัมภาษณ์เท่านั้นเอง ซึ่งก็เจ๋งดีนะ คือดูที่ความคิดเอา
แต่ก็อาจจะมีช่องโหว่ของการคัดเลือกก็คือ คนที่เข้ามาบางคน ก็คือคนที่เป็นแต่โม้แบบฉะฉาน โดยที่สมองไม่ได้บรรจุอะไรซักเท่าไหร่ (อาจคือผม)
กิจกรรมในค่ายนี้ เหมือนไปพักผ่อนหย่อนใจ มีอาหารอุดมสมบูรณ์ สบายใจอ้วน

นอกจากนี้ก็มี ขบวนค่าย Cubic ทั้งหลาย
สำหรับ Cubic-O 2nd นี้ แม้ซ้อนทับกับเวลาค่าย JSTP แต่ทุกอย่างก็ยังอำนวยให้ผมสามารถเข้าไปช่วยนิดช่วยหน่อยได้
ประทับใจนะ ค่ายนี้ สำหรับเด็กคอม และเด็กฟิ(ม.ต้น)ที่ผมได้ไปสอนฟิสิกส์นิดนิด และโม้มากมาก
สำหรับค่าย ICT Fun Camp 4th เป็นค่ายที่ผมมีความสุขมาก เพราะว่าได้ทำอะไรในสิ่งใหม่ๆ ทั้งอัจฉริยะข้ามวัน สอนเกร็ดIT ระบบแลกรางวัลRoute Card และกิจกรรมเข้ารหัสรัก.. ปักหัวใจ แค่นึกก็รู้สึกดีที่ได้สร้างสรรค์อะไรขึ้นมาแล้ะ
ตอนนี้ I want ทำ MV หรือหนังสั้นสุดๆเลย ใครมาอ่านแล้วอยากบ้าทำด้วยบอกเลยนะ I WANT!! ครับ

ปล. เลิกรับ a day แล้ะ เพราะคอลัมน์ที่ติดตามมีแค่ โลกจิต ของแทนไทเท่านั้นเอง สมัคร way แทนดีกว่า
ปล.2 การคิดถึงใครทุกๆ นาที มีอยู่จริงแฮะ