อะไรอยู่ในใจ ฉันหาไม่รู้ตัวเอง
ครวญคิดจิตครื้นเครง เพียรกระจ่างซึ่งสิ่งสรรพ์
คืนวันฉันค้นหา เว้นเพียงว่าที่ใจฉัน
อาจบางทีคืนวัน จะกร่อนฉันจนกลวงเปล่า
มองโลกด้วยตอนนี้ รู้สึกดีคล้ายดวงดาว
กลับยามอารมณ์เร้า จนคล้ายเห็นเพียงฟ้าดำ
มองใจที่โอนเอน ควรทำเช่นใดโอ้กรรม
เพื่อรู้ทันใจทำ เพื่อกระจ่างซึ่งตัวเอง
หลายๆครั้ง เวลาที่ผมมีความรู้สึกถึงอะไรมากๆ ไม่ว่าจะตื้นตัน อัดอั้น เอ่อล้น
สำหรับผม การแต่งเพลงเป็นเหมือน การแปลงความรู้สึก ให้ออกมาเป็นตัวเป็นๆที่เราได้ยินเสียงของมันได้
เวลาที่ผมรู้สึกเหงาหรือโดดเดี่ยว เสียงเพลงที่บรรเลงออกมาไม่ได้ทำให้คลายความเหงาเท่าไหร่
แต่มันทำให้ผมรู้สึกได้ว่า แม้จะเป็นความรู้สึกที่เศร้าที่สุด มันก็ยังดีกว่าไม่มี
ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเพราะอะไร แต่ที่แน่ๆ ก็คือมันทำให้มีเราผลงานออกมาให้ฟังได้ 555
แม้ความเศร้า ก็ยังโรแมนติกดี ที่วันหนึ่งเราได้เศร้าลึกซึ้งกับเรื่องๆ หนึ่ง
คนเราจะมีอะไรหล่ะครับที่เป็นของเราจริงๆ นอกจากความรู้สึก (เขียนแล้วนึก ทางพุทธที่บอกว่า “สัญญา”(หรือศัพท์อื่นอะไรซักอย่าง) ก็คือสิ่งที่เราปรุงแต่ง 555 แต่ผมไม่ได้จะนิพพานนี่ ไม่รู้ไม่ชี้)
ผมรู้สึกว่า มันเป็นสิ่งที่น่าทำ กับการดำดิ่งเข้าไปในความรู้สึก
เพราะความคิดแบบนี้หรือเปล่าก็ไม่รู้ ที่ทำให้ผมรู้สึกตัวว่าเริ่มจะอ่อนไหวกับอะไรๆ รอบตัวมากขึ้นๆ
คนอ่อนไหว จะเป็นคนที่รู้สึกถึงอะไรต่างๆ ได้มากกว่าคนอื่น ผมนิยามเอาเองแบบนี้
และความรู้สึกมากมายที่มี จะเป็นแรงบัลดาลใจได้ดี สำหรับการกวี
แต่บางครั้ง คนที่”อ่อนไหว” ก็ใกล้เคียงกับคนที่”อ่อนแอ”
บางที ก็รู้สึกว่า ผมนี่ช่างอ่อนแอ…
ซึ่งมัน แย่นะ
กลับมาเรื่องเพลง
สำหรับผม แต่งเพลงคล้ายๆแต่งกลอน แต่สื่อได้ดีคนละแบบ
จุดประกายแรกที่ทำให้แต่งเพลงได้ ก็คงเพราะ แต่งกลอนได้ บวกกับ ฮัมทำนองมั่วไปเองไหว แล้วมันก็กลายเป็นเพลงของเรา เย่ ง่ายจัง 555
อืมม… ก็ไว้เล่าเรื่องราวต่างๆ ผ่าน blog ครั้งต่อๆไปใน category นี้ละกัน
ฉะนั้นก็ถือโอกาสเปิด category ใหม่ชื่อ Mind’s Melody ครับ
เป็นที่สำหรับเอาเพลงที่แต่งๆไว้ ขึ้นมาเป็นโอกาสๆไป
เขียนๆ ไป ก็รู้สึกขัดๆ
ตัวเองไม่ได้เก่งอะไรเล้ย อ่อนหัดนัก แต่ยังจะเอามาอวด แต่ก็นะครับ ผมก็แค่คนๆหนึ่ง เอาไรมาก
ฟังกันขำๆ
พูดถึง ใครมี idea บ้างว่า ผมจะเอาเพลงขึ้นมาให้ได้ฟังใน spaces นี่ได้ยังไงดี เมื่องั้นก็จะกลายเป็น อ่านเนื้อกันเซื่องๆเลยต่อไปนี้
ใครรู้ช่วยบอกทีนะครับ
เออ สุดท้าย ก็ขอเปิดเผย ความรู้สึกของผม ลงตรงบรรทัดสุดท้ายว่า
ผมชอบแต่งเพลงอะครับ
(เพื่อไรวะ!)
ปล. อยากรู้จัง ว่าพลังงานกับข้าวที่กินเข้าไปทุกวันๆ (และขนมมากมายที่ยัดเข้าท้องทุกคืนๆ) นี่มันไปอยู่ไหน แทบจะไม่ได้ออกกำลังกายมาเป็นปีแล้ว ทำไมไม่อ้วนนะ มันแปลกดีเน่อะ
ปล.2 เขียนแบบนี้มีคนอิจฉาป่าววะ
eig 