ประเทืองกับต้นส้มแสนรัก

*~~ อรุณเบิกฟ้า นกกาโบยบิน ออกหากินร่าเริงแจ่มใส เราเบิกบานรีบมาเร็วไว ยิ้มรับวันใหม่ ยิ้มให้แก่กัน~~*

ทุกอย่างเป็นปกติ ไก่ขันไปตั้งแต่รุ่งสางแล้ว ถึงเวลานี้ถนนหนทางต่างๆภายในเมืองหลวงนี้ ก็เต็มไปด้วยรถราแน่นขนัดเหมือนกับทุกวัน ตอนนี้เป็นชั่วโมงเร่งด่วนของหลายต่อหลายคน บนท้องถนนทั่วเมือง 

แต่ไม่ใช่ของ ประเทือง

แปดโมงเช้าวันอังคาร 
ไม่มีสิ่งใดมาทำลายความสบายของเขาได้ ประเทืองหลับสนิท ไม่มีภาระ ไม่มีหน้าที่ ไม่ต้องรีบเร่งเหมือนกับเหล่ามนุษย์เงินเดือนทั้งหลาย
ไม่ต้องสงสัย 

เขาตกงาน

เก้าโมงเช้าวันอังคาร
ประเทืองตื่นขึ้น  
พร้อมกับ ความทรงจำสีจาง 

“ไม่ได้ให้ปุ๋ย ต้นส้มแสนรัก มานานแล้วนะเนี่ยเรา” เขาคิด และตัดสินใจเดินตลาดทันใด
“เอ่อ คุณครับ ขอประทานโทษ–” 
คนขายปุ๋ยหันหน้ากลับมา “ว้าย!…. ”  ไม่รู้เป็นอะไร ตะโกนดังมาก
“เอ่อ ผมจะมาขอซื้อ–”
“ว้าย!! ”
“เป็นอะไรหรือปะ เปล่…”
“ว้าย!!! นี่มันประเทืองนี่หว่า…  ว้าย ว้าย ว้าย นี่มันประเทืองนี่หว่า…” และก็ร้องเช่นนี้ไปเรื่อยๆ

เขาคิดว่า คงจะไม่สามารถ ซื้อปุ๋ยที่นี่แล้ว เพราะคนขายสติแตกแบบนี้ ตัดสินใจนั่งเครื่องบินไปอเมริกาทันที

“Good morning”
“Good morning อ้าว คนไทยหรือเปล่า!! สวัสดี ผมชื่อบังรอน เคยหากินอยู่ที่เมืองไทยนั้นแหล่ะ ตอนนี้สบายแล้ว จะซื้อปุ๋ยให้ต้นส้มแสนรักละสิใช่ม้า  50 บาท” 

ประเทืองจ่ายเงินไป และคิด 
คนขายคนนี้หน้าตาคุ้นมาก เขาคุ้นว่า เคยเห็นบังรอนในหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่งที่ไหนมาก่อน แต่ก็ไม่คิดอะไรต่อ
“โชคดีเด้อ แล้วมาอุดหนุนบ่อยๆนะ” บังรอนส่งถุงปุ๋ย เกรดปุ๋ยเขียนไว้ไม่ค่อยชัดว่า 15-15-15 เขาส่งให้ประเทือง

ประเมืองรับปุ๋ยมาอย่างไม่คิดมากแล้วหันหลังนั่งเครื่องบินกลับเมืองไทยบัดเดี๋ยวนั้น 
“หึหึหึ…” รอยยิ้มกริ่มพร้อมกับเสียงเค้นหัวเราะเบาๆของชายผู้เคยอยู่บนหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่ง 

 ประเทือง หนอ ประเทือง คงเป็นเพราะพรหมลิขิตมา ทำให้เขาไม่สามารถมองเห็นรอยยิ้มปิศาจ และร่องรอยแปลกประหลาดบนเกรดปุ๋ยได้เลย…

ระหว่าง flight
ประเทืองฉุกคิดอะไรได้บ้างอย่าง!!  เขาตกใจกับความคิดนี้จนกระโดดลุกขึ้นหัวชนที่ใส่กระเป๋าเหนือหัวในเครื่อง ทุกคนหันมามอง รู้สึกอายนิดหน่อยจึงรีบนั่งลง

“ทำไมที่อเมริกาใช้เงินบาท” 
เขาคิด และผลอยหลับไปทันที

…
 
“จะขอ ก็รีบขอ อย่ารอ ให้ถึงปีหน้า ของอื่นเขาขึ้นราคา แต่ค่าตัวน้องรับรองยังเหมือนเดิม~~* ”
ประเทืองชอบร้องเพลงระหว่างเดินกลับบ้านเป็นที่สุด 

และ… ถึงบ้านแล้ว เขาตัดสินใจใส่ปุ๋ย รดน้ำ ต้นส้มแสนรัก ของเขาตามลำดับขั้นตอนที่ถูกต้อง ด้วยความชำนาญระดับพระกาฬ และด้วยความรักเป็นที่สุด
เสร็จแล้ว จูบต้นส้มของเขาหนึ่งที และเข้านอน
…
 
แปดโมงเช้าวันอังคาร ของสัปดาห์ต่อมา
ประเทืองตื่นขึ้นมาความกับความสดใส รีบเดินลงบันไดเพื่อลุ้นจะเห็นความรุ่งโรจน์ของต้นส้มที่ได้รับปุ๋ยของเขา

แอ้ด.ด..ด…. เสียงประตูห้องน้ำเปิดออก พ่อของประเทือง– ประทุม เดินออกมา 
“พ่อท้องผูก นั่งนานไปหน่อย” 
เขาไม่สนใจ เดินออกไปหลังบ้าน ไปสู่สุดที่รัก
 
!

นี่คือความตกใจ
ประเทือง สะดุ้งลงไปนอนดิ้นกระแด่วๆ 3 ทีพร้อมกับอุทานอย่างเป็น ธรรมชาติที่สุดว่า 
“โอ้ว ทำไมต้นส้มแสนรักของเราถึงมีอาการดังนี้ 1. ใบอ่อนมีสีเหลืองระหว่างเส้นใบ แต่เส้นใบมีสีเขียว 2.เนื้อเยื่อใบตาย 3.ขอบใบไหม้ ต้มส้มแสนรักของข้า ทำไมถึงอยุ่ในสภาพเช่นนี้”

หลังจากอุทานออกมาอย่างไม่รู้ตัวเลย เขาก็ตั้งสติได้ 
ภาพรอยยิ้มปิศาจของบังรอนแห่งอเมริกา โผล่ขึ้นมาในสมอง
ประเทืองกระโจนพุ่งไปดูร่องรอยแปลกประหลาดที่เกรดปุ๋ย 
“มันจะต้องไม่ใช่เกรด 15-15-15 ที่เหมาะสมเป็นแน่” เขาคิด
ความโกรธปะทุออกมาจากจิตใจ แต่ทำอะไรไม่ได้
กราดสายตาหารอยลบ จากเลข 4 กลายเป็น เลข 1 อย่างว่องไว

ในที่สุด ภาพเลวร้ายที่สุดในชีวิตของเขาก็ต้องประทับติดความทรงจำสีจางของเขาไปชั่วชีวิต
 
 คำถาม::
 เกรดปุ๋ยที่ประเทืองเห็นคืออะไร
 ก. 45-15-15
 ข. 15-45-15
 ค. 15-15-45
 ง. ถูกทุกข้อ

---

หวังว่าจะสนุกกับเรื่องนี้บ้างนะ แล้วก็ตอบคำถามดูให้ได้หล่ะ อิอิพูดถึงเรื่อง ต้นส้มแสนรัก
เรื่องนี้เป้นเรื่องที่ผมเคยอ่านตอนเด็กมากๆ แล้วเพิ่งกลับมาอ่านอีกครั้งไม่นานมานี้
ต้นส้มแสนรักเป็นหนังสือจากละตินอเมริกา ซึ่งสามารถสัมผัสได้จากการได้อ่านด้วย
มีคนกล่าวไว้ว่า หนังสือของละตินอเมริกานั้นมีกลิ่นที่เฉพาะตัว
หนังสือดีครับ แนะนำๆ
เป็นหนังสือที่ น้อยคนจะไม่เสียน้ำตาให้กับมัน